استان مازندران ديگر سبز نيست ديگر آبشار دلنواز ندارد ديگر هواي سالم ندارد مازندران را باد برد گنجشك هاي استان ديگرتا پول ندهي نمي خوانند آري شايد غلو كرده باشم اما واقعيت دارد كه مازندراني ها بايد از ديگران اجازه بگيرند و به دريا بروند ، به جنگل بروند يا بايد ازديگري خواهش كنند تا همسايه ديوار به ديوار كه چند صباحي است اينجا ساكن شده است و هكتارها زمين سرسبز را در اختيار دارد چند متري زمين به پيرمرد قد خميده اي كه سالهاي سال در اين روستا استخوان خرد كرده بدهد تا براي فرزندش كه تازه رخت دامادي پوشيده با كمك وام مسكن روستايي كلبه اي بسازد حالا آقا شايد كرم بكند يا نكند.
آري مازندران براي مازندراني ها ديگر سبز نيست براي ديگران كه با كمترين قيمت هكتارها زمين بكر را در بهترين نقاط قرق كرده اند هم سبز است هم آبشار دارد و هم گنجشك برايشان مي خواند.راستي تا حالا فكر كرده ايم كه ماها به عنوان نسل پايه كه در توريستي كردن مازندران سهم عمده اي داشته ايم و با ارزانترين قيمت هكتار هكتار زمين را فروختيم و حالا در مدت كوتاهي همان زمين با قيمت هاي بالا معامله مي شود و ما نمي توانيم چند سانتي متر از آن زمين را بخريم فرزندان و نوه هاي مان در آينده كجا بايد زندگي كنند؟
به نظر مي رسد بدون اغراق بايد بگويم كه فرزندانمان بايد به غارها و كوهها پناه ببرند اگر در كوهها هم تا آن موقع جايي براي زندگي كردن باقي مانده باشد.خيلي دور تر نرويم همين حالا آيا يك جوان نوشهري ، رامسري و يا تنكابني مي تواند چند متر از زمين هكتاري پدرش را كه سالهاي قبل به اندازه خريد يك پژو و يا سمند فروخته است بخرد؟ توريستي كردن شهر خيلي خوب است و تبعات بسيار خوبي هم دارد .باعث رونق اقتصادي مي شود اشتغال بوجود مي آيد و خيلي از خوبيهاي ديگر .
اما اين گونه نه.اينگونه توريستي شدن با استاندارد هاي جهاني گردشگري فاصله بسياري دارد.ما شهر و روستاهايمان را بدست عده اي داده ايم كه شخصي استفاده مي كنند و خودمان در مقطعي با فروختن زمين ها رشد چند درصدي داشته ايم و چند صباحي سمند سوار شديم ومدتي هم خوش بوديم و حالا بچه هايمان كه بزرگ شده اند بايد سرايداري كنند. توريستي كردن يعني اينكه سرمايه گذار وارد بشود فضا را در اختيارش قرار بدهيم طرحهاي گردشگري پياده شود همه مردم از اين طرحها ، امكانات و شرايط مهيا شده استفاده كنند و سودش به جيب آنهايي برود كه هزينه كرده اند، وقت گذاشته اند و زحمت كشيده اند و كسي هم با آن مخالف نيست.
بايد بدوشيم و بخوريم نه اينكه بكشيم و بخوريم.اين معضل كه سالهاست گريبانگير مازندران شده بود به شهرستان بكر سوادكوه هم سرايت كرده است. مردماني نجيب ، دلسوز و زحمتكش تا مهماني را مي بينند حاضرند لقمه دهانشان را به آنها بدهند خودشان گرسنه بمانند اما ديگران سير بخوابند و در دنياي ماشيني و قحطي عاطفه اين يعني انسانيت و محبت به معناي واقعي . اما اين مهمانان عزيز گه گاهي نمك را كه خوردند نمكدان را مي شكنند.
تا ديروز كه زن روستايي هر صبح با صداي خروس بلند مي شد امروز به لحاظ رعايت زيست محيطي و به دستور مراكز بهداشتي كه همسايه تازه وارد شكايت كرده است نمي تواند حيوانات اهلي در خانه نگهداري كند و منع قانوني دارد و اجبارا بايد با صداي آهنگ تكنوي بچه همسايه بيدار شود . ميزبان هي سكوت مي كند مهمان فرياد مي زند./دریا
